چهل حدیث در مورد استغفار و توبه
١ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:
بابُ التّوبَهِ مَفتُوحٌ.
درب توبه همیشه باز است. (الشهاب فی‌الحِکم و الآداب، ص ١٨)
٢ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
لِکُلِّ داءٍ دَواءٌ وَ دَواءُ الذَّنبِ اَلاِستِغفارُ.
هر دردی دوا و درمانی دارد. داروی گناه، طلب آمرزش و استغفار کردن است. (ثواب‌الاعمال، ص ٣۶۵)
٣ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»:
التّوبَهُ نَدَمٌ بِالْقَلْبِ وَ اسْتِغْفارٌ بِاللِّسانِ وَ تَرْکٌ بِالْجَوارِحِ، وَ اِضمارٌ أنْ لایَعُودَ.
توبه عبارت است از: پشیمانی در دل، استغفار با زبان، ترک گناه در عمل و تصمیم بر عدم ارتکاب مجدّد آن. (فهرست غرر، ص ٣٩)
۴ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:
اَلتّائِبُ مِنَ الذّنبِ کَمَن لاذَنْبَ لَهُ.
کسی که از گناه توبه کرده مانند کسی است که گناهی نکرده است. (الشهاب فی الحِکم و لآداب، ص ١٨)
