زیارت امام حسین(ع) «واجب» است:
امام صادق(ع): ام سعید آیا قبر حسین(ع) را زیارت می‌کنید؟ گفتم بله. فرمود او را زیارت کنید که زیارت قبر حسین(ع) بر مرد و زن واجب است. (کامل الزیارات، ص ۱۲۲)
امام صادق(ع): اگر یکی از شما کل عمرش را حج به جا بیاورد ولی قبر حسین بن علی(ع) را زیارت نکند حقی از حقوق الهی و رسول خدا(ص) را ترک کرده است چرا که حق حسین(ع) فریضه‌ای از جانب خدا و بر هر مسلمانی واجب است. (کامل الزیارات، ص ۱۲۲)
زیارت اربعین، علامت شیعه:
امام حسن عسگری(ع): نشانههاى مؤمن پنج است: نماز پنجاه و یک رکعت، و با صداى بلند بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ گفتن، پیشانى به خاک مالیدن، انگشترى در دست راست کردن، زیارت اربعین.
زیارت امام حسین(ع) «افضل اعمال» است:
امام صادق(ع): زیارت حسین بن علی(ع) برترین اعمال است. (کامل الزیارات، ص ۱۴۶)
بهشت پاداش زیارت حسین(ع):
هر کس حسین(ع) را پس از مرگش(شهادتش) زیارت کند بهشت از براى اوست.
امام صادق(ع): پولی که خرج زیارت حسین(ع) شود، برمی‌گردد!
زائر حسین(ع) مانند زائر خداست:
زید شحام: به امام صادق(ع) گفتم: چه ثوابی برای زائر قبر حسین(ع) است؟ فرمود: مانند کسیست که خدا را در عرش زیارت کند. گفتم: برای کسی که یکی از شما اهلبیت(ع) را زیارت کند چه ثوابی است؟ فرمود مثل کسی که پیامبر(ص) را زیارت کرده باشد. (کامل الزیارات، ص ۱۴۷)
زیارت امام حسین(ع) معادل «اجر هزار شهید از شهدای بدر:
امام باقر(ع) می‌فرماید: کسی که با شوق به زیارت حسین(ع) برود … خداوند برای او هزار حج مقبول و هزار عمره پاکیزه و اجر هزار شهید از شهدای بدر را می‌نویسد. (کامل الزیارات، ص ۱۴۲)
مردم ثواب زیارت را می‌دانستند برای رفتن با هم می‌جنگیدند:
امام صادق(ع): اگر مردم می‌دانستند چه خیری در زیارت اباعبدالله(ع) است برای زیارت رفتن با هم جنگ می‌کردند و همۀ اموالشان را برای زیارت خرج می‌کردند. (کامل الزیارات، ص ۸۷)
محبت حسین(ع) و زیارتش «خیر خواهی» خداست:
امام صادق(ع): کسی که خدا خیر او را بخواهد محبت امام حسین(ع) و محبت زیارتش را در قلبش می گذارد و کسی که خدا بد او را بخواهد بغض حسین(ع) و بغض زیارتش را در دل او می‌گذارد. (بحار الأنوار، ج۹۸ ص۷۶)
خدا به زوّار حسین(ع) «افتخار» می کند:
ذریح محاربى می گوید به امام صادق(ع) عرض کردم: از خویشاوندان و فرزندانم کسى را ملاقات نکردم مگر اینکه وقتى به آنها خبر دادم که چه ثوابی زیارت قبر حسین(ع) مرا تکذیب کردند و گفتند تو بر جعفر بن محمد(ع) دروغ می‌بندی. حضرت فرمودند: اى ذریح مردم را رها کن هر کجا که مىخواهند بروند (هر چه می‌خواهند بگویند)، به خدا قسم حق تعالى به زائرین امام حسین(ع) افتخار می‌کند و مسافر و زائر را فرشتگان مقرّب خدا و حاملین عرش همراهی مىکنند. سپس خدای متعال به فرشتگان مىفرمایدآیا زوّار حسین بن على(ع) را مىبینید که با شوق به او و فاطمه زهرا(س) به سوی او (برای زیارتش)آمده‌اند؟ به عزّت و جلال و عظمتم قسم کرامت خویش را بر ایشان واجب کردهام و ایشان را حتماً به بهشتى که براى دوستانم و براى انبیاء و رسل و فرستادگانم آماده کردهام داخل مىکنم… . (کامل الزیارات، ص۱۴۳)
خدا «متکفل رزق» و «بر آورده شدن حاجات» زائر حسین(ع)
امام صادق(ع):کسی که او (حسین ع) را زیارت کند خدا متکفل حاجات اوست و امور مهم دنیائی او را کفایت می‌کند و زیارت حسین(ع) جلب روزی برای زائر است و آنچه در این راه انفاق کرده بر او باقى مانده و جانشین و یادگارش خواهد بود… . (کامل الزیارات، ص ۱۲۸)
زیارت حسین(ع) باعث پاک شدن گناهان پنجاه ساله:
امام صادق(ع): (زائر حسین ع)گناهان پنجاه سالۀ او آمرزیده شده و وى به اهلش بازگردد در حالى که بر عهدهاش نه وزر و وبالى بوده و نه لغزشى و آنچه از گناه در صحیفۀ اعمالش ثبت شده جملگى محو و پاک مىگردد.
(کامل الزیارات، ص ۱۲۸)
زیارت حسین(ع) باعث خوشحالی و دعای اهل بیت(ع):
امام صادق(ع): زائر حسین(ع) اگر بداند که با زیارتش چه سرور و فرحى به رسول خدا(ص) و امیر المؤمنین(ع) و فاطمه(س) و ائمه(ع) و شهداء از ما اهل بیت وارد شده و او نیز مطّلع باشد که از ناحیه دعاء ایشان برایش چه حاصل شده و همچنین واقف باشد از اجر و ثواب دنیوى و اخروى و آنچه براى وى نزد خدا ذخیره گشته قطعا دوست مىدارد که منزلش نزد آن حضرت باشد (و پیوسته زیارت آن حضرت را بکند) (کامل الزیارات، ص ۲۹۷)
زیارت حسین(ع) بالاتر از قتل در راه خدا:
امام صادق(ع): زائر امام حسین(ع) به درجاتی می‌رسد که کسی که در راه خدا به خونش آغشته شده است، نمی‌رسد. (کامل الزیارات، ص ۲۹۷)
افزایش روزی و پیشگیری از بلا ره آورد زیارت امام حسین(ع):
امام باقر(ع): به شیعیان ما امر کنید که به زیارت قبر حسین(ع) بروند که باعث زیاد شدن رزق و طولانی شدن عمر می شود و بلاهای سخت را دور می کند. (کامل الزیارات، ص ۱۵۱)
زائران حسین(ع) «چهل سال زودتر» از دیگران به بهشت می روند!
عبدالله بن زراره از امام صادق(ع) نقل می کند: زوار حسین(ع) روز قیامت نسبت به سائر مردم برتری و فضیلتی دارند. عرض کردم: فضیلتشان چیست؟ حضرت فرمودند: چهل سال قبل از دیگران وارد بهشت مىشوند، در حالى که سایر مردم هنوز در حساب و موقف مىباشند. (کامل الزیارات، ص۱۳۷)
زیارت حسین(ع) باعث بخشش گناهان گذشته و آینده:
امام کاظم(ع):کسى که امام حسین(ع) را زیارت نموده و به حقّش عارف و آگاه باشد خداوند گناهان گذشته و آیندهاش را مىآمرزد. (الکافی، ج۴ ص۵۸۲)
زیارت حسین(ع) موجب رزق واسع:
امام صادق(ع): حسین(ع) را حداقل سالی یک بار زیارت کنید که هر کس در حالی که حق او را می شناسد و آن را انکار نمی کند به زیارتش بیاید پاداشی ندارد مگر بهشت و روزی او وسیع خواهد شد و خداوندگشایشی سریع (در کارها) برایش حاصل خواهد کرد. (کامل الزیارات، ص ۸۵)
ملائکه حائر حسینی دعاگوی زائر حسینی:
امام صادق(ع): خدواند متعال چهار هزار فرشته را موکّل قبر حسین بن على(ع) فرموده که تمام بر او مىگریند و زائرین حضرت را مشایعت کرده تا به خانه خود برسند و اگر مریض شوند آنها را عیادت کرده و هنگامى که از دنیا روند بر سر جنازه آنها حاضر شده و بر ایشان طلب آمرزش و رحمت مىنمایند. (کامل الزیارات، ص ۸۵)
زائر حسین(ع) نامش در علّیین نوشته می‌شود:
امام صادق(ع): کسی که قبر حسین بن علی(ع) را زیارت کند در حالی که حقش را می‌شناسد خداوند نام او را در شمار علیین می‌نویسد. (صحیفة الإمام الرضا علیه السلام، ص ۸۱)
زائرحسین(ع) هم‌صحبت خدا در عرش:
امام رضا(ع): کسی که حسین بن علی(ع) را در حالی که حقش را می‌شناسد زیارت کند از هم صحبتهاى حق تعالى بالاى عرش مىباشد. (کامل الزیارات، ص ۱۴۱)
زائر حسین(ع) هم رتبه و همراه و هم نشین اهل بیت(ع) در بهشت:
امام صادق(ع): هنگامى که روز قیامت شود منادى نداء مى‌کند: زوّار حسین بن على(ع) کجا هستند؟ جمع زیادی که شمارش آنها را فقط خدا می‌داند بر می خیزند. به آنها گفته می شود که برای چه به زیارت قبر حسین(ع) می‌رفتید؟ می گویند: خدایا به جهت محبت پیامبر(ص) و علی(ع) و فاطمه(ص) و طلب رحمت برای آن حضرت به ازاء آنچه از آن حضرت صادر گردید پس به آنها گفته مىشود: ایشان محمّد و على و فاطمه و حسن و حسین سلام اللَّه علیهم بوده، ملحق به آنها شوید شما با ایشان و در درجه و مرتبه آنها هستید، به لواء و پرچم رسول خدا(ص) ملحق گردید پس بطرف لواء آن حضرت رهسپار شده و در سایه آن قرار مىگیرند در حالى که لواء به دست امیر المؤمنین على(ع) مىباشد و بدین ترتیب به بهشت وارد مىشوند ایشان جلو پرچم و سمت راست و چپ و پشت آن بوده و چهار طرف لواء را گرفتهاند. (کامل الزیارات، ص۱۴۱)
زائر حسین(ع) بر سر سفره‌هایی از نور:
امام صادق(ع):کسى که دوست دارد بر سفرههاى نور بنشیند در روز قیامت، پس باید از زوّار حضرت حسین بن على(ع) باشد. (کامل الزیارات، ص ۱۳۵)
همه آرزو می‌کنند کاش از زوّار حسین(ع) بودند:
عبد اللَّه طحّان: شنیدم از امام صادق‌ع که پیوسته مىفرمودند: هیچ‌کس نیست در روز قیامت مگر اینکه از دیدن برخورد کریمانه خداوند متعال با بازوار حسین(ع) آرزو می‌کند، ای کاش از زوّار امام حسین(ع) باشد.
(کامل الزیارات، ص ۱۳۵)
همراهی خداوند با زائر حسین(ع):
شخصى که به زیارت قبر حضرت حسین بن على ع مىرود، زمانى که از خانواده‌اش جدا می‌شود با اولین گامى که برمىدارد تمام گناهانش آمرزیده مىشود سپس با هر قدمى که برمىدارد پیوسته تقدیس و تنزیه شده تا به قبر برسد و هنگامى که به آنجا رسید حق تعالى او را خوانده و با وى مناجات نموده و مىفرماید: بنده من! از من بخواه تا به تو اعطاء نمایم، من را بخوان اجابتت نمایم، از من طلب کن به تو بدهم، حاجتت را از من بخواه تا برایت روا سازم. و حقّیست بر خدا که آن چه را بذل کرده به او بدهد. (کامل الزیارات، ص۱۳۲)
طلب آمرزش فاطمه زهرا(س) برای زائر:
امام صادق(ع): حضرت فاطمه علیها السّلام نزد زوّار قبر فرزندش حسین(ع) حاضر شده و طلب آمرزش براى گناهان ایشان مىنماید. (کامل الزیارات، ص ۱۱۸)
امیرالمؤمنین(ع) سیراب کننده زوار حسین(ع) از حوض کوثر:
امام صادق(ع): از پدرم شنیدم به یکى از دوستانشان که از زیارت (مقصود زیارت قبر امام حسین ع است) سؤال کرده بود مىفرمودند: چه کسى را زیارت مىکنى و چه کسى را با این زیارت اراده مىنمائى؟ (یعنى با این زیارت قصد تقرّب به چه کسى را دارى؟) عرض کرد: مراد و مقصودم خداوند تبارک و تعالى است، (یعنى قصدم تقرّب به خدا مىباشد.) حضرت فرمودند: کسى که بدنبال زیارت یک نماز خوانده و با این نماز قصد تقرّب به خدا را داشته باشد در روزى که خدا را ملاقات مى‌کند بر او نورى احاطه می‌کند که تمام اشیائى که او را مىبینند صرفا نور مشاهده نمایند و خداوند متعال زوّار قبر مطهّر امام حسین(ع) را مورد اکرام قرار داده و آتش جهنّم را از رسیدن به آنها باز مىدارد، و زائر در نزد حوض کوثر مقامى بسیار مرتفع و مرتبهاى بی حد دارد و امیر المؤمنین(ع) که در کنار حوض ایستادهاند با او مصافحه کرده و وى را از آب سیراب مىفرماید و هیچ کس از او زودتر به حوض نمی‌رسد و سیراب نمی و پس از سیراب شدن به جایگاهش در بهشت می رود در حالی که فرشتهاى از جانب امیر المؤمنین(ع) با او بوده که به صراط امرمىکند براى وى پائین بیاید و با او مدارا کرده تا از روى آن بگذرد و به آتش جهنّم فرمان مىدهد که حرارت و سوزشش را به او نرساند تا وى از آن گذر کند و نیز با او فرستادهاى است که امیر المؤمنین آن را فرستادهاند. (کامل الزیارات، ص: ۱۲۳)
ایام زیارت امام حسین(ع) جزء عمر شمرده نمی‌شود:
ایّام زیارت امام حسین(ع) جزء عمر زائر شمرده نشده و از اجلشان محسوب نمىگردد. (کامل الزیارات، ص ۱۳۶)
خداوند «حافظ جان و مال» زائر حسین(ع):
عبدالله ابن هلال می‌گوید محضر امام(ع) عرض کردم: فدایت شوم کمترین ثواب و اجرى که براى زائر قبر حسین(ع) مىباشد چیست؟ حضرت فرمودند: اى عبداللَّه! کمترین پاداشى که براى اوست اینکه: خداوند متعال خود و اهلش را حفظ کرده تا به خویشانش باز گردد و وقتى روز قیامت شد خداوند متعال حافظ او خواهد بود.
(کامل الزیارات، ص ۱۳۳)
امام حسین(ع) از عرش به زائرانش نگاه می‌کند و طلب استغفار می‌کند:
امام صادق(ع): (روز قیامت) آن حضرت (امام حسین ع) در سمت راست عرش ایستاده مى‌گوید: پروردگارا، وعدهاى که به من دادهاى عملى کن. امام حسین(ع) به زوارش نگاه می کند و آنها را و اسم پدران آن ها و مرتبه و منزلت هر یک را نزد خدا بیشتر از شناخت هر یک از شما نسبت به فرزندش می‌شناسد و اینکه چه چیزی به همراه دارند. آن حضرت کسانى را که بر او مىگریند می‌بیند و از خدا طلب آمرزش براى ایشان مى‌کند و از پدر بزرگوارش نیز طلب آمرزش براى ایشان مى‌کند و مى‌گوید: اى گریهکننده اگر بدانى براى تو چه آماده شده فرح و شادى تو بیش از جزع و ناراحتى تو خواهد بود. سپس تمام فرشتگانى که در آسمان و حائر بوده و صداى گریه او را مىشنوند برایش استغفار مىکنند و وى حرکت مى‌کند در حالى که هیچ گناهى بر او نمىباشد.
(کامل الزیارات، ص ۳۲۹)
دعای امام صادق(ع) برای زوار قبر امام حسین(ع):
معاویه بن وهب می‌گوید: اجازه ورود گرفتم از امام صادق(ع) و اجازه داد. داخل شدم و دیدم در مصلای خانه خویش است. نشستم تا نمازش را خواند. سپس شنیدم که با خدای خویش مناجات می‌کرد:
خدایا؛ ای کسی که ما را به کرامت اختصاص دادی و ما را وعده شفاعت کردن دادی و ما را وصیّ پیامبر (ص) قرار دادی و علم گذشته و آینده را به ما دادی و قلوب مردم را به سمت ما نائل کردی، من و برادرانم و زوار قبر پدرم حسین(ع) را ببخش. همان کسانی که اموال خویش را انفاق کردند و بدن‌هایشان را به سختی انداختند به جهت نیکی به ما و به جهت امیدی که از تو دارند به خاطر احسان و صله به ما و خوشحال کردن پیامبرت و اینکه امر ما را پاسخ دادند و خشمگین کردن دشمنانمان. با این کار رضایت تو را طلب کردند پس تو رضوان را از جانب ما به آن ها اعطا کن و در شب و روز نگهبان ایشان باش و اهل و اولادى که از ایشان باقى ماندهاند را بهترین جانشینان قرار بده و مراقب و حافظشان باش و شر و بدى هر ستمگر عنود و ایشان را از هر مخلوق ضعیف و قوى خود مواظبت نما و از شر شیاطین انسى و جنّى محفوظ فرما و بهترین چیزی که در غربت از وطنشان از تو خواسته‌اند به آنها عطا کن و نیز به ایشان ببخش بهتر از آنچه که بواسطهاش ما را بر فرزندان و اهل و نزدیکانشان برگزیدند. خدایا دشمنان ما بواسطه این خروج (زیارت) آنان را مورد ملامت و سرزنش قرار دادند ولى این کار دشمنان ایشان را از آمدن به سمت ما باز نداشت و این ثبات آنان از باب مخالفتشان است با مخالفین ما. پس تو این صورتهائى که حرارت آفتاب آنها را در راه محبّت ما تغییر داده مورد رحمت قرار بده و نیز صورتهائى را که روى قبر ابى عبد اللَّه الحسین علیه السّلام مىگذارند و بر مىدارند مشمول لطف و رحمتت قرار بده و رحمت کن چشمهائى که از باب ترحم بر ما اشک ریختهاند و رحمت کن دلهائى که براى ما به جزع آمده و بخاطر ما سوختهاند. خداوندا من این ابدان و این ارواح را نزد تو امانت قرار داده تا در روز عطش اکبر که بر حوض کوثر وارد مىشوند آنها را سیراب نمائى.
و پیوسته امام (علیه السّلام) در سجده این دعا را مىخواندند و هنگامى که از آن فارغ شدند عرض کردم: فدایت شوم این فقرات و مضامین ادعیهاى که من از شما شنیدم اگر شامل کسى شود که خداوند عزّ و جلّ را نمىشناسد گمانم این است که آتش دوزخ هرگز به آن فائق نیاید!!! به خدا سوگند آرزو دارم آن حضرت را زیارت کرده ولى به حج نروم.
امام(ع) به من فرمودند: تو به قبر آن امام بسیار نزدیک هستی، پس چرا به زیارتش نمی‌روی؟
سپس فرمودند: اى معاویه زیارت آن حضرت را ترک مکن.
عرض کردم: فدایت شوم نمىدانستم که امر چنین بوده و اجر و ثواب آن این مقدار است.
حضرت فرمودند: اى معاویه کسانى که براى زائرین امام حسین(ع) در آسمان دعاء مىکنند به مراتب بیشتر هستند از آنان که در زمین براى ایشان دعاء و ثناء مىنمایند.
زیارت او را از ترس هیچ‌کس وانگذار و رها نکن. کسی که به جهت ترس زیارت را ترک کند حسرتی می خورد که آرزو می‌کند ای کاش قبرش در دستش بود.آیا دوست ندارى خداوند پیکر و تن تو را در میان گروهى بیند که پیامبر خدا ص آنان را دعا مىفرماید؟ آیا دوست نداری فردای قیامت از کسانی باشی که ملائکه با آنها مصافحه می کنند؟ آیا دوست نداری فردای قیامت از کسانی باشی که هیچ گناهی ندارند؟ آیا دوست نداری از کسانی باشی که پیامبر(ص) با آنها مصافحه می‌کند؟ (ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص ۹۶)
پاک شدن از گناهان و چند برابر شدن خوبی‌ها و همنشینی با اهلبیت هدی(ع):
امام صادق(ع): خداوند متعال فرشتگانى دارد که موکّل قبر مطهّر حضرت حسین(ع) مىباشند، هنگامى که شخص قصد زیارت آن حضرت را مىنماید خداوند گناهان او را به این فرشتگان اعطاء نموده و در اختیار آنها مىگذارد وقتى وى قدم گذارد فرشتگان گناهان را محو مىکنند سپس وقتى قدم بعدى را برداشت حسنات او را مضاعف مىنمایند و پیوسته حسنات او را مضاعف کرده تا جایى که بهشت را براى وى واجب مىگردانند سپس اطرافش را گرفته و تقدیس و تنزیه‌اش مىنمایند و سپس فرشتگان آسمان را نداء مىدهند که زوّار حبیب خدا را تقدیس و تنزیه نمائید و وقتى زوّار غسل زیارت نمودند حضرت محمّد(ص) ایشان را نداء داده و مىفرماید: اى مسافرین خدا بشارت باد شما را که با من در بهشت همراه خواهید بود. سپس امیر المؤمنین(ع) ایشان را نداء داده و مىفرماید: من ضامنم که حوائج شما را برآورده و در دنیا و آخرت بلاء و محنت را از شما دور نمایم. سپس آن فرشتگان دور ایشان حلقه زده و از راست و چپ آنان را در بر گرفته تا به اهل و خویشاوندان خود بازگردند. (کامل الزیارات، ص ۱۳۳)
ثواب یک شب ماندن در کربلا:
شخصی به امام صادق(ع) عرض کرد: کسى نزد قبر آن جناب (امام حسین ع) اقامت کند اجر و ثوابش چیست؟ حضرت فرمودند: هر یک روز آن معادل یک ماه مىباشد. (کامل الزیارات، ص ۱۲۳)
اجر کسی که در راه زیارت حسین(ع) فوت کند:
شخصی به امام صادق(ع) عرض کرد: اجر کسى که در سفر به طرف آن حضرت فوت کرده چیست؟
حضرت فرمودند: فرشتگان مشایعتش کرده و براى او حنوط و لباس از بهشت آورده و وقتى کفن شد بر او نماز خوانده و روى کفنى که بر او پوشاندهاند فرشتگان نیز کفن دیگرى قرار مىدهند و زیر او را از ریحان فرش مىنمایند و زمین را چنان رانده و جلو برده که از جلو فاصله سه میل طى شده و از پشت و جانب سر و طرف پا نیز مانند آن این مقدار مسافت و فاصله منهدم و ساقط مىگردد و براى آن دربى از بهشت به طرف قبرش گشوده شده و نسیم و بوى خوش بهشتى به قبر او داخل گشته و تا قیام قیامت بدین منوال خواهد بود. (کامل الزیارات، ص ۱۲۳)
ثواب شهید در راه زیارت حسین(ع):
شخصی به امام صادق(ع) عرض کرد: اجر و ثواب کسى که نزد آن حضرت کشته شود چیست، مثلا سلطان ظالمى بر وى ستم کرده و او را آنجا بکشد؟ حضرت فرمودند: اولین قطره خونش که ریخته شود خداوند متعال تمام گناهانش را مىآمرزد و طینتى را که از آن آفریده شده فرشتگان غسل داده تا از تمام آلودگىها و تیرهگىها پاک و خالص شده همان طورى که انبیاء مخلص خالص و پاک مىباشند و بدین ترتیب آنچه از اجناس طین اهل کفر با طینت وى آمیخته شده زدوده مىگردد و نیز قلبش را شستشو داده و سینهاش را فراخ نموده و آن را مملو از ایمان کرده و بدین ترتیب خدا را ملاقات کرده در حالى که از هر چه ابدان و قلوب با آن مخلوط هستند پاک و منزه مىباشد و برایش مقرّر مىشود که اهل بیت و هزار تن از برادران ایمانى خود را بتواند شفاعت کند و فرشتگان با همراهى جبرئیل و ملک الموت متولى خواندن نماز بر او مىگردند و کفن و حنوطش را از بهشت آورده و در قبرش توسعه داده و چراغهائى در آن مىافروزند و دربى از آن بهشت باز مىکنند و فرشتگان برایش اشیاء تازه و تحفههائى بدیع از بهشت مىآورند و پس از هیجده روز او را به خطیره القدس (بهشت) برده پس پیوسته در آنجا با اولیاء خدا خواهد بود تا نفخهاى که با دمیدهشدنش هیچ چیز باقى نمىماند دمیده شود و وقتى نفخه دوّمى دمیده شد و وى از قبر بیرون آمد اوّلین کسى که با او مصافحه مى‌کند رسول خدا ص و امیر المؤمنین(ع) و اوصیاء(ع) بوده که به وى بشارت داده و مىگویند: با ما باش و سپس او را کنار حوض کوثر آورده و از آن به او مىنوشانند و سپس به هر کسى که او بخواهد و دوست داشته باشد نیز مى نوشانند. (کامل الزیارات، ص ۱۲۳)
ثواب کسی که در این راه زندانی شود:
شخصی به امام صادق(ع) عرض کرد: اجر و ثواب کسى که به خاطر زیارت آن حضرت حبس شده چیست؟ و به ازاء هر دردى که بر پیکرش وارد مىشود هزار هزار حسنه ملاحظه گردیده و هزار هزار لغزش و گناه از او محو و زائل گشته و هزار هزار درجه ارتقاء داده مىشود و از ندیمان رسول خدا(ص) محسوب شده تا از حساب فارغ گردد و پس از آن فرشتگانى که حمله عرش هستند با او مصافحه کرده و به او مىگویند: آنچه دوست دارى بخواه. زننده وى را براى حساب حاضر مىکنند پس هیچ سؤالى از او نکرده و با هیچ چیز اعمالش را نسنجیده و محاسبه نکرده بلکه دو بازویش را گرفته و او را برده و به فرشتهاى تحویل داده و آن فرشته به او جرعهاى از حمیم (آب داغ جهنم) و جرعهاى از غسلین (آب چرک که از پوست و گوشت دوزخیان جارى مىباشد) مىچشاند و سپس او را روى تکهاى سرخ از آتش قرار داده و به وى مىگویند: بچش چیزى را که دستهایت پیش پیش بواسطه زدن شخصى که او را زدى براى تو فرستادهاند، کسى را که زدى پیک و پیام آور خدا و رسول خدا بود و در این هنگام مضروب را آورده و نزدیک درب جهنّم نگاه داشته و به او مىگویند.به زننده خود بنگر و به آنچه به سرش آمده نظر نما آیا سینهات شفاء مىیابد؟ این عذابى که به او وارد شده بخاطر قصاص براى تو مىباشد، پس مى‌گوید: حمد خدا را که من و فرزند رسول خود را یارى فرمود. (کامل الزیارات، ص ۱۲۳)
از عرق زائر حسین ع هفتاد هزار ملک خلق می‌شود:
روایت شده است که از هر عرق زائر حسین(ع) هزار ملک خلق می شود که تسبیح و تهلیل خدا را می‌کنند و برای زوار او تا روز قیامت طلب استغفار می‌کنند. (جامع الأخبار، ص ۲۵)
زیارت حسین(ع) مثل تجهیز ۱۰۰۰ مجاهد به اسب جنگی! آزاد کردن ۱۰۰۰ برده!
امام صادق(ع): کسی که با معرفت به زیارت امام حسین(ع) برود خداوند برایش پاداش آزاد کردن هزار بنده را مىنویسد و مانند کسى است که هزار مجاهد را با اسبِ زین کرده و لگام زده تجهیز کند و به جنگ در راه خدا، روانه بدارد. (الکافی (ط – الإسلامیة) ج۴ ۵۸۱)
درخواست همه پیامبران برای زیارت اباعبدالله(ع):
امام صادق(ع): هیچ پیغمبرى در آسمانها و زمین نیست مگر آنکه از خداوند متعال درخواست دارند که به ایشان اجازه داده شود تا حضرت حسین بن على(ع) را زیارت کنند؛ لذا گروهی از آسمان فرود آمده و به زیارت آن حضرت رفته و گروهى پس از زیارت به آسمان مىروند. (کامل الزیارات، ص ۱۱۱)
ملائکه دائما در رفت و آمد زیارت سید الشهدا(ع):
امام صادق(ع): هیچ ملکی در آسمان ها و زمین نیست مگر اینکه از خداوند عزوجل می خواهد که به آن ها اذن بدهد برای زیارت قبر حسین(ع) و لذا (دائماً) گروهی به زمین می‌آیند و گروهی بالا می‌روند.
(کامل الزیارات، ص۱۱۴)
رفت و آمد ملائکه بین قبر امام حسین(ع) تا آسمان:
امام صادق(ع): ما بین قبر حسین(ع) و آسمان ملائکه در رفت و آمد هستند. (کامل الزیارات، ص ۱۱۴)
۴ هزار ملک آشفته حال در کنار قبر ابی‌عبدالله(ع) و برخوردشان با زائرین:
امام صادق(ع): چهار هزار فرشته ژولیده موى و غبارآلود گمارده است که تا روز قیامت بر او مىگریند و کسى که با شناخت حقش او را زیارت نماید، او را مشایعت مىکنند تا به وطن خود برسد و هنگامى که مریض شود، صبح و شام به عیادت او مىروند و اگر بمیرد بر جنازه او حاضر شده و تا روز قیامت براى او استغفار مىنمایند.
(الکافی (ط – الإسلامیة) ج۴ ۵۸۱)
ملائکه گریان حول حائر حسینی:
وقتی به زیارت اباعبدالله(ع) رفتید چیزی جز خیر نگویید زیرا فرشتگان شب و روز که از نگهبانان و حافظین هستند نزد فرشتگانى که در حائر حسینى مىباشند آمده و با ایشان مصافحه کرده ولى ایشان از شدّت گریه و ناراحتى که دارند جواب آنها را نداده بناچار آنها صبر مىکنند تا ظهر فردا برسد و صبح طلوع نماید. سپس آنان با ایشان سخن گفته و راجع به امور آسمانى سؤالاتى را مطرح مىنمایند ولى بین این دو وقت (صبح و ظهر) ابدا صحبت نکرده و از گریستن و دعاء نمودن کوتاهى نمىکنند و در این دو وقت آن فرشتگان نیز ایشان را از یارانشان منصرف و مشغول نمىکنند تنها وقتى شما سخن گفته و تکلم مىنمائید ایشان مشغول و منصرف مىگردند. فدایت شوم، چه چیزى را سؤال مىکنند و کدامیک از دیگرى مىپرسد آیا فرشتگان نگهبان و حافظ از فرشتگان حائر سؤال مىکنند یا بالعکس؟ فرشتگان اهل حائر از حافظین و نگهبانان مىپرسند، زیرا فرشتگان حائر از آنجا دور نشده و به جایى دیگر نمىروند ولى حافظین، و نگهبانان به زمین نزول کرده و از آن به آسمان صعود مىکنند. گفتم: نظر شما راجع به سؤال آنها چه بوده؟ فرمود: حافظین وقتى به آسمان عروج مىکنند عبورشان به اسماعیل یعنى صاحب هواء مىافتد و بسا با نبى اکرم(ص) ملاقات کرده در حالى که نزد آن جناب حضرت فاطمه و امام حسن و حسین و ائمه(ع) حضور دارند پس فرشتگان از ایشان راجع به اشیائى چند و در باره آنان که از شما در حائر حاضر مىشوند سؤالاتى مىکنند؟ حضرات معصومین(ع) در پاسخ سؤالاتشان مىفرمایند: زائرین را بشارت دهید و به دعائى که براى ایشان مىنمائید مژده دهید. فرشتگان حافظ عرض مىکنند: چگونه به ایشان بشارت دهیم در حالى که صداى ما را نمىشنوند؟ براى ایشان دعاء کنید که برکات حق‌تعالى بر ایشان مداوم باشد و نیز از جانب ما ایشان را دعاء نمایند و این خود بشارتى است از ما به ایشان و وقتى از زیارت برگشتند با بالهایتان ایشان را نوازش کنید، بطورى که شما را حسّ و درک نمایند و ما ایشان را به امانت نزد شما مىسپاریم و امید است که این ودائع ضایع و تباه نشوند. و اگر خیر و برکتى که در زیارت آن جناب است مردم مىدانستند قطعا و به طور حتم در نائل شدن به زیارت آن حضرت با شمشیر با یک دیگر به مقاتله پرداخته و مالهاى خود را فروخته و به زیارت آن جناب مىرفتند. و حضرت فاطمه(ع) هر گاه به ایشان (زائرین) نظر نمایند در حالى که با وى هزار پیغمبر و هزار صدّیق و هزار شهید از کروبین مىباشند هزار هزار (یک میلیون) نفر آن حضرت را بر گریستن یارى و همراهى مىکنند و آن حضرت چنان فریاد مىزنند که هیچ فرشتهاى در آسمانها باقى نمىماند مگر آنکه از صداى ایشان بگریه مىافتد، و آن حضرت آرام نمىگیرند تا وقتى که پیامبر اکرم(ص) به نزد ایشان آمده و مىفرمایند: دخترم، اهل آسمانها را به گریه انداختى و ایشان را از تسبیح و تقدیس حق تعالى بازداشتى، پس خوددارى کن تا ایشان به تقدیس حقّ بپردازند چه آنکه امر و فرمان خدا بر همه چیز نافذ و روان مىباشد. حضرت فاطمه(ع) به کسانى که به زیارت سیّد الشّهداء روند نظر فرموده و از خداوند منّان براى ایشان هر خیر و خوبى را مسألت مىنمایند. مبادا در رفتن، به زیارت آن جناب بىرغبت باشید چه آنکه خیرى که در زیارت آن حضرت است بیشتر از آنست که بتوان احصاء و شمارش نمود.
(کامل الزیارات، ص ۸۶ )
برپا کردن حسینیه در اعلی علیین:
زیارت ناحیه مقدسه: برای تو در اعلی علیین ماتم‌سرا(حسینیه) به پا شده و حور العین در عزای تو لطمه می زنند و آسمان و ساکنینش گریه می کنند و بهشت و نگهبانان آنان و سلسله کوه‌ها و زمین و اطرافش و دریاها و ماهیانش و مکه و ساختمان هایش و بهشت و خدمه‌اش و خانه خدا و مقام و مشعرالحرام. (بحار الأنوار،ج۹۸ ۳۲۳ )
فضیلت حج:
در اینجا لازم است ابتدا به فضیلت حج توجهی کنیم و پس از آن روایات مقایسه بین فضیلت حج (مستحبی) و زیارت سیدالشهدا(ع) را بخوانیم:
*فضیلت حج بر صدقه:
امام صادق(ع): انجام یک حج بهتر از خانه پر از طلایی است که آن را صدقه بدهند تا تمام شود. (کافی، ج۴، ص۲۶۰)
معاویة بن عمار نقل می‌کند [در نسخه وافی و در کتاب ثواب الاعمال شیخ صدوق اینطور آمده که معاویة بن عمار از امام صادق(ع) نقل می‌کند و قرائن هم حاکی از همین است که معاویة بن عمار چیزی را مستقیم از پیامبر(ص) نقل نمی‌کند] چون پیامبر خدا از مِنا کوچ کرد، بادیهنشینى در ابطَح به ایشان برخورد کرد و گفت: اى پیامبر خدا! من به قصد حج به راه افتادم، ولى مانعى مرا از حج بازداشت؛ و من مردى ثروتمند و پولدارم؛ دستور بده با مالم کارى کنم که به پاداش حاجیان نایل شوم. پس پیامبر خدا رو به کوه ابو قُبَیس کرد و فرمود: اگر به اندازه کوه ابو قُبَیس، طلاى سرخ داشتى و آن را در راه خدا انفاق مىکردى، هرگز به پاداشى نمىرسیدى که حجگزار مىرسد.
(کافی، ج۴، ص۲۵۸)
ابراهیم بن میمون می‌گوید: به امام صادق(ع) عرض کردم: یک سال من به حج می‌روم و یک سال شریکم. حضرت فرمود: ای ابراهیم! چه چیزی تو را از حج باز می‌دارد؟ عرض کردم: قربانت گردم! فرصت ندارم برای انجام حج، ولی به جای آن پانصد درهم صدقه می‌دهم. حضرت فرمود: حج بهتر است. عرض کردم: هزار درهم چطور؟ حضرت فرمود: حج بهتر است. عرض کردم: هزار و پانصد درهم چطور؟ حضرت فرمود: حج بهتر است. عرض کردم: دو هزار درهم چطور؟ حضرت فرمود: آیا در دو هزار درهم تو طواف کعبه هست؟ عرض کردم: نه. حضرت فرمود: آیا در دو هزار درهم تو، سعی میان صفا و مروه هست؟ عرض کردم: نه. حضرت فرمود: آیا در دو هزار درهم تو، وقوف در عرفه هست؟ عرض کردم: نه. حضرت فرمود: آیا در دو هزار درهم تو، رمی جمره‌های سه‌گانه هست؟ عرض کردم: نه. حضرت فرمود: آیا در دو هزار درهم تو، مناسک هست؟ عرض کردم: نه. حضرت فرمود: حج بهتر است.
(کافی، ج۴، ص۲۵۹)
مقایسۀ حج با زیارت امام حسین(ع):
امام صادق(ع): اگر حج‌هایت را به بیست عدد برسانی تازه به ثواب یک زیارت حسین(ع) می‌رسی
شهاب بن عبد ربه می‌گوید: امام صادق(ع) از من پرسید: ای شهاب چند حج انجام دادی؟ به حضرت عرض کردم: نوزده حج. حضرت فرمود: اگر حج‌هایت را به بیست حج برسانی برای تو ثواب زیارت امام حسین(ع) حساب می‌کنند.
(کامل الزیارات، ص۱۶۲)
*تذکر: منظور از حج، حج مستحبی است روشن است که وقتی در روایات، زیارت امام حسین(ع) را برتر از حج معرفی می‌کند، منظور حج مستحبی است، نه حج واجب.
زیارت امام حسین(ع) معادل نود حج پیامبر(ص):
امام صادق(ع): روزى حسین بن على(ع) در دامن نبى اکرم(ص) نشسته بود و حضرت با او بازى مىکرد و هر دو مىخندیدند. عایشه گفت: یا رسول اللَّه، چه قدر علاقه و محبّت شما به این طفل زیاد است!؟ حضرت فرمودند: واى بر تو! چگونه او را دوست نداشته باشم و با او به شگفت نیایم در حالى که او میوه دل من و نور چشمم مىباشد، لکن امّت من او را خواهند کشت، پس کسى که بعد از شهادتش او را زیارت کند خداوند براى او ثواب یک حج از حجّهاى من را مىنویسد. عایشه عرض کرد: یا رسول اللَّه(ص) حجى از حجّهاى شما؟! حضرت فرمودند: بله، بلکه دو حج از حجهاى من. عایشه عرضه داشت: یا رسول اللَّه(ص) دو حج از حجهاى شما؟! حضرت فرمودند: بله، بلکه چهار حج از حجهاى من. امام صادق(ع) فرمود: پیوسته عایشه کلام پیامبر(ص) را برمی‌گرداند و حضرت به تعداد حجها اضافه می‌کردند و آن را بالا بردند تا به نود حج به همراه عمره‌هایش از حجها و عمرههاى خودشان رساندند.
(کامل الزیارات، ص۶۸)
برابری زیارت امام حسین(ع) با صد حج همراه رسول خدا(ص):
امام صادق(ع): کسی که مزار حسین(ع) را با معرفت زیارت کند مانند کسی است که صد مرتبه به همراه رسول خدا(ص) حج بجا آورده است. (کامل الزیارات، ص۱۶۲)
اگر مردم فضل زیارت امام حسین(ع) را می‌دانستند حج به کلی تعطیل می‌شد
عبد اللَّه ابى یعفور می‌گوید: از امام صادق(ع) شنیدم که به شخصى از دوستانش می‌فرماید: فلانى به زیارت قبر ابى عبد اللَّه الحسین(ع) مىروى؟ آن شخص گفت: بلى من هر سه سال یک مرتبه مىروم. حضرت در حالى که صورتشان زرد شده بود فرمودند: به خدائى که معبودى غیر از او نیست، اگر او را زیارت کنى برتر است براى تو از آنچه در آن هستى. آن شخص عرض کرد: فدایت شوم آیا تمام این فضل براى من هست؟ حضرت فرمودند: بلى به خدا سوگند، اگر من فضیلت زیارت آن حضرت و فضیلت قبرش را براى شما بازگو کنم به طورى کلّى حجّ را ترک کرده و احدى از شما دیگر به حج نمىرود، واى بر تو آیا نمىدانى خداوند متعال بواسطه فضیلت قبر آن حضرت کربلا را حرم امن و مبارک قرار داد پیش از آنکه مکّه را حرم امن نماید؟ ابن ابى یعفور مى‌گوید: محضرش عرضه داشتم: خداوند متعال حج و زیارت بیت اللَّه را بر مردم واجب کرده ولى زیارت قبر امام حسین(ع) را بر مردم واجب نکرده است [پس چطور زیارت امام حسین(ع) برتر است]؟ حضرت فرمودند: اگر چه همین طور است [خدا آن را واجب نکرده] ولى در عین حال خداوند متعال فضیلت زیارت آن حضرت را این گونه قرار داده است، مگر نشنیدهاى کلام امیر المؤمنین(ع) را که فرمودند: کف پا سزاوارتر است به مسح نمودن از ظاهر و روى پا، ولى در عین حال حق تعالى مسح روى پا را بر بندگان واجب کرده است. و نیز مگر نمىدانى اگر حق تعالى موقف را در حرم قرار می‌داد [و مردم به جای توقف در عرفات و مشعر در حرم بیتوته می‌کردند] افضل و برتر بود ولى خداوند متعال آن را در غیر حرم قرار داده است. (کامل الزیارات، ص۲۶۶-۲۶۷)
زیارت حسین(ع) معادل با ۱۰۰ حج و عمره مقبول:
امام صادق(ع): زیارت حسین(ع) معادل صد حج پاکیزه (از گناهان) و صد عمره مقبول است. (الإرشاد، ج۲ ص ۱۳۴)
زیارت حسین(ع) معادل هزار حج و هزار عمره:
امام باقر(ع): اگر مردم مىدانستند که در زیارت قبر حضرت حسین بن على(ع) چه فضل و ثوابى است حتما از شوق و ذوق قالب تهى مىکردند و بخاطر حسرتها نفسهایشان به شماره افتاده و قطع خواهد شد. راوى مى‌گوید: عرض کردم: در زیارت آن حضرت چه اجر و ثوابى مىباشد حضرت فرمودند: کسى که از روى شوق و ذوق به زیارت آن حضرت رود خداوند متعال هزار حجّ و هزار عمره قبول شده برایش مىنویسد و اجر و ثواب هزار شهید از شهداء بدر و اجر هزار روزهدار و ثواب هزار صدقه قبول شده و ثواب آزاد نمودن هزار بنده که در راه خدا آزاد شده باشند برایش نوشته مىشود و پیوسته در طول ایام سال از هر آفتى که کمترین آن شیطان باشد محفوظ مانده و خداوند متعال فرشته کریمى را بر او موکّل کرده که وى را از جلو و پشت سر و راست و چپ و بالا و زیر قدم نگهدارش باشد و اگر در اثناء سال فوت کرد فرشتگان رحمت الهى بر سرش حاضر شده و او را غسل داده و کفن نموده و برایش استغفار و طلب آمرزش کرده و تا قبرش مشایعتش نموده و به مقدار طول شعاع چشم در قبرش وسعت و گشایش ایجاد کرده و از فشار قبر در امانش قرار داده و از خوف و ترس دو فرشته منکر و نکیر نگاهش می‌دارند و برایش دربى به بهشت مىگشایند و کتابش را به دست راستش مىدهند و در روز قیامت نورى به وى اعطاء مىشود که بین مغرب و مشرق از پرتو آن روشن مىگردد و منادى نداء مى‌کند: این کسى است که از روى شوق و ذوق حضرت امام حسین(ع) را زیارت کرده و پس از این نداء احدى در قیامت باقى نمىماند مگر آنکه تمنّا و آرزو مى‌کند که کاش از زوّار حضرت ابا عبداللَّه الحسین(ع) مىبود. (کامل الزیارات، ص۱۴۲)
حداقل تعداد دفعات زیارت امام حسین(ع) حداقل سالی یک بار برای فقیر و دوبار برای غنی:
امام صادق(ع): بر غنى است که در سال دو مرتبه و بر فقیر است که در سال یک مرتبه به زیارت قبر حسین(ع) بروند. (کامل الزیارات، ص ۲۹۳)
اگر می توانی هر ماه به زیارت برو:
علی بن میمون صائغ (رنگرز) از امام صادق(ع) نقل می‌کند: ای علی؛ شنیده‌ام که بعضی از شیعیان ما یک تا دو سال می‌گذرد و به زیارت حسین(ع) نمی‌روند؟ گفتم: فدایت شوم افراد زیادی را این گونه می‌شناسم. فرمود: از بهره خویش دور مانده و از ثواب الهی محروم و از همسایگی پیامبر(ص) دور شده‌اند. گفتم: در چه مدت و فاصله‌ای به زیارت بروم؟ فرمود اگر می‌توانی هر ماه به زیارت او بروی برو. گفتم: این مقدار نمی‌توانم چرا که من با دستانم کار می‌کنم و کار مردم را در دست دارم و نمی‌توانم حتی یک روز غیبت داشته باشم. حضرت فرمودند: تو معذور هستى و کسانى هم که مثل تو کار دستى دارند در عذر مىباشند و مراد من کسانى هستند که این‌گونه اشتغال نداشته بطورى که اگر در هر جمعه از منزل خارج شده و به زیارت بروند بر ایشان سهل و آسان باشد چه آنکه ایشان در روز قیامت نزد خدا و رسولش عذرى ندارند محضرش عرض کردم: حال اگر این شخص خود به زیارت نرود ولى کسى را از طرف خود به آنجا بفرستد آیا جایز است؟ حضرت فرمودند: بلى، جائز است ولى اگر خودش برود اجرش عظیمتر بوده و نزد پروردگارش بهتر و مطلوبتر است چه آنکه وقتى حق تعالى ببیند که او شبها را به بیدارى و روزها را به تعب و رنج بسر مىبرد به او نظر نموده آنچنان نظرى که برایش فردوس اعلى و بهشت جاودان را نصیب کرده و او را با محمّد و اهل بیتش صلوات اللَّه علیهم اجمعین همراه و هم‌جوار و قرین مىگرداند. در این کار از هم سبقت بگیرید و از اهل زیارت حسین(ع) باشید. ( کامل الزیارات، ص ۲۹۵)
راه نزدیک هر ماه و راه دور حداقل هر سه سال یک بار:
صفوان جمال می‌گوید به امام صادق(ع) عرض کردم: کسى که به زیارت حضرت سید الشهداء برود و سپس برگردد چند وقت بعد دوباره به زیارت برود و چند روز بعد به زیارت برود و مردم تا چه مدّت مىتوانند زیارت حضرت را ترک کنند؟ حضرت فرمودند: بیش از یک ماه نمىتوانند آن را ترک کنند و امّا کسانى که منزلشان دور است در هر سه سال یک مرتبه باید به زیارتش بروند و اگر سه سال تجاوز نمود و به زیارت آن حضرت نروند عاق رسول خدا(ص) واقع شده و حرمت آن جناب را قطع و هتک نموده مگر علت و سببى داشته باشد. (کامل الزیارات، ص ۲۹۶)
زیارت روزانه از راه دور:
امام صادق(ع) به سدیر فرمودند: سدیر آیا هر روز به زیارت قبر امام حسین(ع) می‌روی؟ گفتم: فدای شما بشوم نه، فرمودند: چقدر شما جفا می‌کنید فرمودند: هر جمعه به زیارت مرقد امام حسین(ع) می روید؟ گفتم: نه. فرمودند: هر ماه که به زیارت می‌روید؟ گفتم نه، فرمودند: هر سال چطور؟ گفتم: گاهی پیش می‌آید، فرمودند: سدیر چقدر به سیدالشهداء جفا کارید. آیا نمی‌دانی برای خدا دو میلیون فرشته‌ای است که گرد آلوده و مو پریشان گریه‌کنان، زیارت می‌کنند خسته هم نمی‌شوند و چه می‌شود ای سدیر هر جمعه ۵ بار و روزی یک بار قبر امام حسین(ع) را زیارت کنی؟ گفتم: فدای شما بشوم بین ما و مزار سید الشهداء(ع) مسافت زیادی است، فرمودند: برو بالای پشت بام سپس بجانب راست و چپ بنگر سپس سر خود را به سوى آسمان بالا ببر سپس بسوى قبر توجّه نما و بگو: «السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ» نوشته خواهد شد براى تو یک زیارت، و هر زیارتى را ثواب یک حجّ و یک عمره باشد. (مرآة العقول، ج۱۸ ص ۳۱۹)
ثواب هزینه کردن در راه زیارت برای خود و دیگران هر درهم در راه زیارت حسین(ع) معادل هزار درهم:
امام صادق(ع): … اگر زائر در سفر زیارت فوت شود فرشتگان نازل گشته و او را غسل مىدهند و نیز دربهائى از بهشت به روى او گشوده مىشود و نسیم خوش آن در قبر بر او وزیده و در قبر پراکنده و منتشر مىگردد و اگر وى در سفر زیارت سالم و از گزند مرگ در امان ماند دربى به روى او گشوده مىشود که رزق و روزى وى از آن نازل مىگردد و در مقابل هر درهمى که انفاق کرده ده هزار درهم قرار داده مىشود و آن را براى وى ذخیره کرده و هنگامى که محشور شد و از قبر بیرون آمد به او گفته مىشود: در مقابل هر درهمى که در سفر زیارتت خرج کردى ده هزار درهم مال تو است و خداوند به تو نظر نموده و آنها را نزد خودش براى او ذخیره کرد. (کامل الزیارات، ص ۱۲۸)
ثواب هزینه کردن در راه زیارت حسین(ع):
شخصی به امام صادق(ع) عرض کرد: کسى که براى رفتن و زیارت نمودن آن حضرت متحمّل هزینه و خرج شده و نیز نزد قبر مطهّر پول خرج کند چه اجرى دارد؟ حضرت فرمودند: در مقابل هر یک درهمى که خرج کرده هزار درهم دریافت خواهد نمود. (کامل الزیارات، ص ۱۲۳)
ثواب کسی که دیگران را تجهیز برای زیارت نماید:
شخصی به امام صادق(ع) عرض کرد: اجر کسى که دیگرى را مجهّز کرده و به زیارت قبر آن حضرت بفرستد ولى خودش بواسطه عارضه و علّتى که پیش آمده به زیارت نرود چیست؟ حضرت فرمودند: به هر یک درهمى که خرج کرده و انفاق نموده همانند کوه احد حسنات حق‌تعالى براى او منظور مىفرماید و باقى مىگذارد و بر او چند برابر آنچه متحمّل شده و بلا و گرفتارىهائى که بطور قطع نازل شده تا به وى اصابت کرده را از او دفع مىنماید و مال و دارائى او را حفظ و نگهدارى مى‌کند. (کامل الزیارات، ص ۱۲۳)
دولت لازم است یارانه بدهد برای زیارت:
امام صادق(ع): اگر مردم خانه خدا را متروک بگذارند، بر حکومت اسلامى واجب است که مردم را به زیارت حج و توقّف در کنار خانه خدا مجبور کند. اگر مردم حرم مدینه را متروک بگذارند، بر حکومت اسلامى واجب است که مردم را به زیارت حرم رسول خدا و توقّف در مدینه مجبور کند و اگر مردم فقیر و نیازمند باشند، باید از بودجه اسلامى هزینه سفر آنان را تأمین کند. (الکافی (ط – الإسلامیة)، ج۴ ص۲۷۲)
یک درهم انفاق در این راه معادل انفاق ده هزار شهر:
امام صادق(ع): کسى که به زیارت قبر حضرت ابا عبد اللَّه الحسین(ع) رود به طور حتم به رسول خدا(ص) و به ما اهلبیت(ع) احسان نموده و غیبتش جایز نبوده و گوشتش بر آتش حرام است و در مقابل هر یک درهمى که انفاق کرده خداوند متعال انفاق اهالى ده هزار شهرهائى که در کتابش معلوم است را به او اعطاء مىفرماید و بدنبال آن نیازمندىهایش را روا و آنچه را که از خود باقى گذارد حق‌تعالى حافظ آنهاست و هیچ چیز از خدا نمی‌خواهد مگر آنکه باری‌تعالى به سرعت یا با تأخیر به او می‌‌بخشد و اجابتش می‌کند. (کامل الزیارات، ص ۱۲۷)
سختی کشیدن برای زیارت:
دعای امام صادق(ع) برای زائران سختی کشیده زیارت امام حسین(ع)
امام صادق(ع) بعد از دعائی که در حق زائران حسین می‌فرمایند: خدایا دشمنان ما بواسطه زیارت امام حسین علیه السلام آنان را مورد ملامت و سرزنش قرار دادند ولى این حرکت دشمنان ایشان را از تمایل به ما باز نداشت و این ثبات آنان از باب دشمنی آنان با مخالفین ما است، پس تو این صورتهائى که حرارت آفتاب آنها را در راه محبّت ما تغییر داده مورد ترحّم خودت قرار بده و نیز صورتهائى را که روى قبر ابى عبداللَّه الحسین(ع) مىگذارند و بر مىدارند مشمول لطف و رحمتت قرار بده و همچنین به چشمهائى که از باب ترحم بر ما اشک ریختهاند نظر عنایت فرما و دلهائى که براى ما به جزع آمده و بخاطر ما سوختهاند را ترحّم فرما، بار خدایا به فریادهائى که بخاطر ما بلند شده برس، خداوندا من این ابدان و این ارواح را نزد تو امانت قرار داده تا در روز عطش اکبر که بر حوض کوثر وارد مىشوند آنها را سیراب نمائى. (کامل الزیارات، ص ۱۱۷)
از سختی‌ها گلایه نکن!
ابن ابى یعفور خدمت امام صادق(ع) عرض مى‌کند: اشتیاق زیارت تو باعث شد که من مشقّت‌هایى را متحمّل گردم تا به محضرت شرفیاب شوم، حضرت در جوابش فرمودند: از پروردگارت گلایه نکن! چرا نزد کسى که حقّش بر گردن تو از حقّ من بیشتر است نرفتى؟ ابن ابى یعفور مى‌گوید: این دو جمله حضرت خیلى بر من گران آمد و جمله دوم (چرا نزد کسى که حقّش بیشتر از حقّ من است نرفتى) از جمله اوّل (از پروردگارت گلایه نکن) گرانتر بود، لذا پرسیدم: آن چه کسى است که حقّش بر من از حقّ تو بیشتر است؟ فرمود: حسین بن على(ع)؛ چرا نزد امام حسین(ع) نرفتى و آن جا دعا نکردى و عرض حاجت ننمودى؟! (کامل الزیارات، ص ۱۶۸)
فضیلت زیارت امام حسین(ع) هنگام خطر جانی و برداشته شدن ترس قیامت:
زراره: به امام باقر(ع) عرضه داشتم: چه مىفرمائید درباره کسى که با خوف و هراس پدر شما را زیارت کند؟ حضرت فرمودند: در روزى که فزع اکبر است حق‌تعالى او را أمان دهد و فرشتگان به وى بشارت داده و به او مىگویند: مترس و محزون مباش امروز روزى است که تو در آن رستگار مىشوى. (کامل الزیارات، ص۱۲۵)
مقدار ثواب زیارت به مقدار خوف آن سنجیده می شود:
امام باقر(ع) به محمد ابن مسلم فرمودند: آیا به زیارت قبر حسین ع مىروى؟ عرض کردم: بلى ولى با ترس و هراس. فرمودند: هر قدر در زیارتت خوف بیشتر باشد ثواب در آن به مقدار خوف و هراس تو مىباشد و کسى که در زیارتش خائف و بیمناک باشد در روزى که مردم براى حساب پروردگار عالمیان به پا مىخیزند حق‌تعالى او را در امان قرار داده و خوف و وحشت او را برطرف مى‌کند و با آمرزش گناهان برگشته و فرشتگان بر او سلام می‌دهند و نبىّ اکرم(ص) به زیارتش آمده و براى او دعاء مىفرمایند و بواسطه نعمت الهى حالش دگرگون شده و فضلى که هیچ مکروه و بدى با آن همراه نیست شاملش شده و بدنبال آن رضوان خدا نصیبش مىگردد. (کامل الزیارات، ص ۱۲۷)
امام حسین(ع) هم صحبت زائری که با ترس او را زیارت کرده است:
ابن بکیر به امام صادق(ع): من به شهر ارجان وارد شده ولى قلب و دلم آرزوى زیارت قبر مطهّر پدر بزرگوارتان را داشت لذا از شهر به قصد زیارت آن جناب خارج شدم امّا دلم ترسان و لرزان بود و از خوف و ترس سلطان و ساعیان و عمّال وى و مرزبانان تا زمان مراجعت در وحشت و دهشت بودم. حضرت فرمودند: اى پسر بکیر آیا دوست ندارى که خداوند تو را از کسانى که در راه ما ترسان و خائف مىباشند محسوب فرماید؟ آیا مىدانى کسى که به خاطر خوف ما خائف باشد حق‌تعالى او را در سایه عرش مکان دهد و هم صحبتش حضرت امام حسین(ع) در زیر عرش مىباشد و حق‌تعالى او را از فزعهاى روز قیامت در امان مىدارد، مردم به فزع و جزع آمده ولى او فزع نمىکند، پس اگر فزع کند فرشتگان آرامش کرده و بواسطه بشارت دادن قلبش را ساکت و ساکن مىنمایند.
(کامل الزیارات، ص ۱۲۶)
زیارت خائفانه باعث ایمنی در روز فزع اکبر:
زراره نقل کرده که وى گفت: محضر مبارک حضرت ابى جعفر علیه السّلام عرضه داشتم: چه مىفرمائید درباره کسى که با خوف و هراس پدر شما را زیارت کند؟ حضرت فرمودند: در روزى که فزع اکبر است حق‌تعالى او را أمان دهد و فرشتگان به وى بشارت داده و به او مىگویند: مترس و محزون مباش امروز روزى است که تو در آن رستگار مىشوى. (کامل الزیارات، ۱۲۵)
ترک زیارت به جهت ترس باعث حسرتی بزرگ:
امام صادق(ع) خطاب به معاویه بن وهب فرمودند: اى معاویه زیارت آن حضرت را ترک مکن.
عرض کردم: فدایت شوم نمىدانستم که امر چنین بوده و اجر و ثواب آن این مقدار است.
حضرت فرمودند: اى معاویه کسانى که براى زائرین امام حسین(ع) در آسمان دعاء مىکنند به مراتب بیشتر هستند از آنان که در زمین براى ایشان دعاء و ثناء مىنمایند.
زیارت او را از ترس هیچ کس وانگذار و رها نکن. کسی که به جهت ترس زیارت را ترک کند حسرتی می‌خورد که آرزو می‌کند ای کاش قبرش در دستش بود.آیا دوست ندارى خداوند پیکر و تن تو را در میان گروهى بیند که پیامبر خدا(ص) آنان را دعا مىفرماید؟ آیا دوست نداری فردای قیامت از کسانی باشی که ملائکه با آنها مصافحه می‌کنند؟ آیا دوست نداری فردای قیامت از کسانی باشی که هیچ گناهی ندارند؟ آیا دوست نداری از کسانی باشی که پیامبر(ص) با آنها مصافحه می‌کند؟ (ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص ۹۶)
عواقب ترک زیارت امام حسین(ع) هر یک سال تعلّل در زیارت حسین(ع)، یک سال از عمر کم می‌کند:
به نقل از منصور بن حازم: از او (امام صادق علیه السلام) شنیدم که مىگفت: «هر که یک سال بر او بگذرد و به زیارت قبر حسین(ع) نرود، خداوند یک سال از عمر او مىکاهد و اگر بگویم که یکى از شما سى سال، پیش از اجل خود مىمیرد، راست گفتهام و این، براى آن است که زیارت او را ترک مىکنید. پس زیارتش را ترک نکنید تا خداوند، عمرهاى شما را طولانى و روزىهاى شما را افزون کند، و هرگاه زیارتش را ترک کنید، خداوند از عمرها و روزىهاى شما مىکاهد. پس در زیارت او از یکدیگر پیشى بگیرید و آن را ترک نکنید. (البرهان فی تفسیر القرآن ج۴ ۵۴۲)
کسانی که از روی سستی و تنبلی زیارت ابی عبدالله(ع) نمی روند «از شیعیان ما» نیستند:
امام صادق(ع): تعجّب است از گروهى که مىپندارند شیعه هستند ولى گفته مىشود روزگار بر ایشان مىگذرد و احدى از ایشان به زیارت قبر حسین علیه السّلام نمىروند، چه از روى جفا بوده و چه تنبلى و سستى کرده و چه عاجز و ناتوان باشند و چه کسلى و بىحالى منشأ آن باشند، به خدا سوگند اگر مىدانستند در زیارت آن حضرت چیست هرگز تنبلى و کسلى را به خود راه نمىدادند.
عرض کردم: فدایت شوم: چه فضیلتى در آن مىباشد؟ حضرت فرمودند: فضل و خیر بسیارى در آن مىباشد، اولین خیرى که به زائر مىرسد آن است که گناهان گذشتهاش را خداوند آمرزیده و به او خطاب مىشود: از ابتداء شروع به عمل بکن. (کامل الزیارات ، ص ۲۹۲)
تارک زیارت حسین(ع) بهشتی هم باشد میهمان است:
امام صادق(ع): کسى که به زیارت قبر حضرت امام حسین(ع) نرود و گمانش این باشد که از شیعیان ما است و با این حال فوت کند او شیعه ما نیست و اگر از اهل بهشت هم باشد میهمان بهشتیان محسوب مىشود.
(کامل الزیارات، ص ۱۹۳)
ترک زیارت علامت نقص ایمان و دین:
امام باقر(ع): هر کس از شیعیان ما که به زیارت قبر حضرت امام حسین ع نرود ایمان و دینش ناقص بوده و اگر داخل بهشت شود در مقامى پائینتر از مؤمنین باشد. (کامل الزیارات، ص ۱۹۳)
زائر محب و مؤمن است و تارک زیارت ناقص الایمان:
امام باقر(ع): کسى که مىخواهد بداند آیا اهل بهشت هست یا نه، پس حبّ و دوستى ما را بر دلش عرضه کند اگر دلش آن را پذیرفت پس او مؤمن است و کسى که محبّ و دوستدار ما است باید در زیارت امام حسین(ع) راغب باشد، بنا بر این شخصى که زائر امام حسین(ع) باشد ما او را محبّ خود مىدانیم و از اهل بهشت خواهد بود و کسى که زوار حضرت ابا عبداللَّه الحسین(ع) نباشد ناقص الایمان است. (کامل الزیارات، ص ۱۹۳)
تارک زیارت تارک حق خدا و رسول(ص):
امام صادق(ع): اگر یکى از شما طول دهر و عمرش را به حجّ رفته ولى به زیارت حسین بن على(ع) نرود حتما و محقّقا حقّى از حقوق خدا و حقوق رسول خدا(ص) را ترک کرده زیرا حقّ حسین(ع) فریضه و تکلیفى است از جانب خداوند که بر هر مسلمانى واجب مىباشد. (کامل الزیارات، ص ۱۲۲)
ترک زیارت حسین موجب عاق رسول خدا(ص) و اهل بیت(ع):
حلبی در روایتی طولانی می‌گوید به امام صادق(ع) عرض کردم: فدایت شوم در مورد کسی که زیارت حسین(ع) را ترک کند در حالی که می توانسته انجام دهد چه می‌گوئی؟ فرمود: او عاق رسول خدا(ص) و ما اهل بیت(ع) است و کاری را که برای او بوده را سبک شمرده است. (کامل الزیارات، ص ۱۲۸)
پیامبر(ص) از خاک کربلا به ام سلمه داد و عاشورا تبدیل به خون شد:
ام سلمه می‌گوید: یک شب پیامبر خدا(ص) از نظر ما غائب شد و خیلى طول کشید. وقتى آمد گرد و غبار بسر و صورت مبارکش نشسته و موهایش ژولیده و کف دست مقدسش بسته بود. من گفتم: یا رسول اللَّه(ص) چرا تو را گرد و غبار آلوده مىبینم؟ فرمود: امشب مرا بموضعى بردند که آن را کربلا می‌گویند، در آنجا قتلگاه حسینم و گروهى از اهل بیتم را بمن نشان دادند. من همچنان خون‌هاى آنان را جمع کردم، آن خون‌ها اینها است که در میان دست من می‌باشد آنگاه کف دست خود را باز کرد و به من فرمود: این خون‌ها را بگیر و آنها را نگاه دار! وقتى من آنها را گرفتم و نگاه کردم دیدم شبیه به خاک قرمز می‌باشد، من آنها را در میان یک شیشه ریختم و سر آن را بستم و نگاهدارى نمودم.
هنگامى که امام حسین(ع) از مکه خارج و متوجه عراق شد من همه شب و همه روزه آن شیشه را خارج می‌کردم و می‌بوئیدم و به آن نظر می‌کردم و براى مصیبت وى می‌گریستم. وقتى روز دهم محرم که امام حسین(ع) در آن کشته شد فرا رسید من آن شیشه را در اول روز خارج کردم دیدم بحال خود می‌باشد. وقتى آخر روز نزد آن شیشه رفتم دیدم آن خاک مبدل بخون گردیده! در میان خانه فریاد زدم و گریان شدم ولى خشم خود را براى اینکه مبادا دشمنان خاندان عصمت که در مدینه بودند آگاه شوند و مرا شماتت کنند فرو بردم. من دائما مواظب وقت و روزى که آن خاک مبدل به خون شده بود بودم، هنگامى که خبر شهادت امام حسین(ع) رسید دیدم با آن روز مطابق است. (الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، ج۲ ص ۱۳۰)
خبر پیامبر(ص) به فاطمه زهرا(س) از شهادت سید الشهدا(ع):
امام صادق(ع): امام حسین علیه السّلام را مادرش می‌برد، پیامبر اکرم امام حسین را گرفت و فرمود:
خدا قاتل و ربایندگان اشیاء تو را لعنت کند! خدا افرادى را که بر علیه تو قیام می‌کنند هلاک نماید! خدا بین من و آن افرادى که بر علیه تو قیام می‌نمایند حکم فرماید! حضرت زهراى اطهر علیها السّلام گفت: پدر جان! چه می‌گوئى؟
فرمود: اى دختر عزیزم! به یاد آن اذیت و ظلم و ستم و غدرى آمدم که بعد از من و تو دچار حسینم خواهد شد، حسینم در آن روز در میان گروهى است که گویا، ستارگان آسمان هستند و بسوى شهادت می‌شتابند. گویا، من لشکرگاه و موضع اثاث و تربت آنان را مىبینم.
فاطمه زهراء گفت: پدر جان! این موضعى که شما آن را توصیف می‌کنى کجا است؟ فرمود: موضعى است که آن را کربلاء می‌نامند و آن موضع براى ما و امامان و امت خانه کرب و بلاء است. گروهى از اشرار امت من بر حسین و یارانش حمله و خروج می‌کنند که اگر عموم افرادى که در آسمانها و زمین هستند براى احدى از ایشان نزد خدا شفاعت کنند پذیرفته نخواهد شد و آنان همیشگى در دوزخ خواهند بود.
فاطمه اطهر گفت: پدر جان! آیا حسین من شهید خواهد شد!؟
فرمود: آرى، اى دختر عزیزم! به‌نحوى شهید مىشود که احدى قبل از او شهید نشده باشد! آسمانها، زمینها، ملائکه، وحوش، گیاهان، دریاها و کوه‌ها براى حسینم گریان می‌شوند. اگر خدا به آنها اجازه دهد نفس‌کشى در روى زمین باقى نیست که تنفس کند. گروهى از دوستداران ما نزد حسین می‌آیند که در روى زمین به خدا عالم‌تر و بحقّ ما ثابتتر از ایشان نخواهد بود. در روى زمین احدى غیر از آنان نیست که متوجه حسین شود. ایشان در تاریکىهاى ظلم و ستم چراغهاى درخشندهاى هستند، آنان شفاعت خواهند کرد، ایشانند که فرداى قیامت وارد حوض کوثر من خواهند شد، موقعى که بر من وارد شوند ایشان را بوسیله علائمى که دارند می‌شناسم، اهل هر دینى امامان خود را می‌طلبند، ولى آنان غیر از ما کسى را نخواهند طلبید. (کامل الزیارات، ص ۶۸)
خبر دادن پیامبر(ص) از عزاداران بر حسین(ع) در آینده:
روایت شده: هنگامى که پیغمبر(ص) فاطمه اطهر(س) را از شهادت فرزندش حسین(ع) و آن مصائبى که دچار آن حضرت شد آگاه نمود آن بانو گریه شدیدى کرد و گفت: پدر جان! یک چنین مصائبى در چه موقع رخ می‌دهد؟ فرمود در آن زمانى که من و تو و على در دنیا نباشیم! گریه حضرت زهراء(س) شدیدتر شد و گفت: پدر جان! پس چه کسى براى حسینم گریه خواهد کرد و چه کسى متصدى عزادارى وى خواهد شد!؟
پیامبر معظم فرمود: اى فاطمه! زنان امت من بر زنان اهل بیتم و مردان ایشان بر مردان اهل بیت من گریه خواهند کرد، همه ساله هر گروهى پس از دیگرى عزادارى را تجدید می‌نمایند. هنگامى که روز قیامت فرا رسد تو زنان امت من و من مردان آنان را شفاعت خواهیم کرد. هر یکى از ایشان که در مصیبت امام حسین گریه کند ما دست او را می‌گیریم و داخل بهشت می‌نمائیم.
اى فاطمه! هر چشمى فرداى قیامت گریان است غیر از چشمى که در مصیبت حسین گریه کند، زیرا صاحب آن چشم خندان و مژده نعمتهاى بهشت به وى داده خواهد شد. (بحار الأنوار (ط – بیروت) ج۴۴ ۲۹۲)
گریه امیرالمؤمنین(ع) بر اباعبدالله(ع):
من در آن سفرى که حضرت امیر متوجه صفین شد با آن بزرگوار بودم. وقتى حضرت امیر به نینوا که نزدیک شط فرات است رسید با بلندترین صدا به من فرمود: آیا می‌دانى اینجا چه موضعى است؟ گفتم: نه یا امیر المؤمنین. فرمود: اگر تو نظیر من از این موضع آگاه می‌بودى از اینجا عبور نمی‌کردى تا مثل من گریه کنى!! آنگاه آن بزرگوار بقدرى گریه کرد که ریش مبارکش خیس شد و اشک‌هایش به سینه مقدسش فرو ریخت! ما نیز با آن حضرت شروع به گریه نمودیم آن بزرگوار می‌فرمود: آه! آه! مرا با آل ابوسفیان چه کار! مرا با آل حرب که حزب شیطان است و دوستداران کفر چه کار! اى ابا عبد اللَّه! صابر باش، زیرا پدر تو نیز مثل آنچه تو از ایشان خواهى دید دیده است.
سپس آن حضرت آب خواست و براى نماز وضو گرفت و آنچه را که خدا خواست نماز خواند و نظیر مرتبه اول شروع به سخنرانى نمود و بعد از نماز ساعتى خواب رفت. آنگاه بیدار شد و فرمود: یا بن عباس! گفتم: لبیک من اینجا حاضرم. فرمود: می‌خواهى این خوابى که چند لحظه قبل دیدم برایت بگویم؟ گفتم: چشمان تو بخواب خوش روند. یا امیرالمؤمنین خیر است.
فرمود: گویا، دیدم مردانى از آسمان فرود آمدند که پرچمهاى سفیدى همراه داشتند و شمشیرهاى خود را که سفید و درخشنده بودند حمایل کرده بودند، آنگاه در اطراف این زمین یک خطى کشیدند. سپس گویا، دیدم این نخلها شاخههاى خود را به زمین می‌زدند و این زمین غرق خون تازه شد! آنگاه حسین که جوجه و فرزند و چون مخ من می‌باشد در میان دریاى خون غرق شده و هر چه استغاثه می‌کند کسى نیست بفریادش برسد! پس از این ماجرا دیدم مردانى که سفید و نورانى بودند از آسمان نازل شدند و گفتند: اى آل رسول! صبور باشید! زیرا شما به‌دست اشرار مردم کشته خواهید شد. یا ابا عبداللَّه! این بهشت است که مشتاق تو می‌باشد. آنگاه ایشان به من تعزیت می‌گفتند و می‌گفتند: یا ابا الحسن! مژده باد تو را، زیرا در آن روزى که مردم در محضر عدل خدا قیام می‌کنند خدا چشم تو را بوسیله این حسین روشن خواهد کرد پس از این جریان بود که بیدار شدم.
قسم بحق آن کسى که جان على در دست قدرت او می‌باشد صادق مُصَدَّق (بضم میم و فتح صاد و دال با تشدید، یعنى کسى که او را تصدیق کرده باشند) یعنى حضرت محمّد صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم بمن خبر داد؛ من این زمین را موقعى که براى قتال با مردمان ستمکار خارج شوم خواهم دید. این زمین، کرب و بلا می‌باشد. حسین و تعداد هفده نفر از فرزندان من و فرزندان فاطمه در این زمین دفن خواهند شد! این زمین در آسمانها معروف به کربلاء است، همچنان که بقعه حرمین و بقعه بیت المقدس معروفند. (بحار الأنوار (ط – بیروت) ج۴۴ ۲۵۲)
بی تابی حضرت زهرا سلام الله علیها درباره حضرت اباعبد الله(ع):
پیامبر اکرم(ص): دخترم فاطمه در روز قیامت وارد صحراى محشر شود در حالى که چند جامه که به خون رنگین است همراه اوست آنها را به پایه‌ای از پایه‌های عرش می‌آویزد و می‌گوید: اى دادگستر! تو خود میان من و قاتل فرزندم داورى کن. پیامبر(ص) فرمود: به پروردگار کعبه قسم که خداوند متعال به سود فاطمه حکم و داورى مىفرماید و خداوند متعال با غضب فاطمه غضب می‌کند و با رضایت او راضی می‌شود.
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «تُحْشَرُ ابْنَتِی فَاطِمَةُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ مَعَهَا ثِیَابٌ مَصْبُوغَةٌ بِالدَّمِ فَتَعَلَّقُ بِقَائِمَةٍ مِنْ قَوَائِمِ العرش فَتَقُولُ یَا عَدْلُ احْکُمْ بَیْنِی وَ بَیْنَ قَاتِلِ وَلَدِی قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص فَیَحْکُمُ اللَّهُ تَعَالَى لِابْنَتِی وَ رَبِّ الْکَعْبَةِ وَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَغْضَبُ بِغَضَبِ فَاطِمَةَ وَ یَرْضَى لِرِضَاهَا.» (بحار الأنوار، ج۴۳ ۲۲۰)
گریه امام حسن(ع) بر اباعبدالله(ع):
روزى حسین علیه السّلام به حضور برادرش امام حسن علیه السّلام آمد (طبق روایات هنگام مسموم شدن امام حسن علیه السّلام بود) هنگامى که چشم حسین علیه السّلام به چهره برادر افتاد گریست، امام حسن علیه السّلام پرسید: چرا گریه مىکنى؟ حسین علیه السّلام فرمود: گریه‌ام به خاطر آن مصائبى است که بر تو وارد مىشود. امام حسن علیه السّلام فرمود: آنچه بر من وارد شود زهرى است که آن را به من مىخورانند، و به وسیله آن کشته مىشوم. ولى هیچ روزى به سختى روز (شهادت) تو اى ابا عبداللَّه نیست، که سى هزار نفر تو را محاصره کنند، در حالى که ادّعا مىکنند از امّت جدّ ما محمّد(ص) هستند، خود را به اسلام نسبت مىدهند، و همه آنها خود را براى کشتن و ریختن خون تو، و بىاحترامى به حریم تو، و به اسارت گرفتن اهل بیت تو و غارت خیام تو آماده کردهاند، در این هنگام است که خداوند لعنتش را شامل حال بنى امیّه کند، و آسمان خون و خاکستر بر سر مردم بباراند، و هر چیزى حتى حیوانات وحشى و ماهیان دریاها براى مصیبت تو مىگریند. (الأمالی( للصدوق)، ص ۱۱۶)
پاداش زیارت امام حسین(ع) با پای پیاده هر قدم هزار ثواب، پاکی از هزار گناه و بالارفتن هزاردرجه:
امام صادق(ع): کسى که پیاده به زیارت قبر حسین(ع) برود خداوند متعال به هر قدمى که بر مىدارد هزار حسنه برایش ثبت و هزار گناه از وى محو مىفرماید و هزار درجه مرتبهاش را بالا مىبرد (و سپس فرمودند:) وقتى به فرات رسیدی ابتدا غسل کن و کفشهایت را آویزان نما و پاى برهنه راه برو و مانند بنده ذلیل راه برو و وقتى به درب حائر رسیدى چهار مرتبه تکبیر بگو سپس اندکى حرکت کن باز چهار بار تکبیر گفته بعد به طرف بالاى سر حضرت برو و در آنجا بایست و سپس چهار مرتبه تکبیر بگو و نزد قبر نماز بخوان و از خداوند متعال حاجت خود را بخواه.
(کامل الزیارات، ص۱۳۳)
هر قدم پیاده ثواب آزاد کردن بنده ای از نسل اسماعیل:
امام صادق(ع): …کسى که پیاده به زیارت قبر حضرت امام حسین(ع) برود خداوند متعال به هر گامى که برداشته و به هر قدمى که از زمین بلند نموده و بر آن نهاده ثواب آزاد کردن بندهاى از اولاد حضرت اسماعیل را مىدهد… .
(کامل الزیارات، ص ۱۳۳)
هر حرکتی در زیارت حسین(ع) مأجور است:
امام صادق(ع): کسى از شیعیان ما که حسین(ع) را زیارت کند از زیارت برنمی‌گردد مگر آنکه تمام گناهانش آمرزیده مىشود و براى هر قدمى که برمىدارد و هر دستى که بالا مىرود و اسبش را حرکت داده و مىراند هزار حسنه ثبت شده و هزار گناه محو گشته و هزار درجه مرتبهاش بالا مىرود.
(کامل الزیارات، ص۱۳۴)
هرقدم یک گناه و هر قدم یک ثواب برای زائر حسین:
سدیر صیرفی می‌گوید: محضر امام باقر ع بودیم که جوانى قبر حضرت امام حسین(ع) را متذکر شد. حضرت به او فرمود: بندهاى به زیارت حضرت نرفته و قدمى برنداشته مگر آنکه حق‌تعالى براى او یک حسنه نوشته و یک گناه از او پاک مى‌کند.
(کامل الزیارات، ص ۱۳۴)
هر قدم هزار حسنه و محو هزار سیئه:
امام صادق(ع): کسی که پیاده به زیارت حسین(ع) بیاید خداوند متعادل برای هر قدمی هزار حسنه می‌نویسد و هزار گناه پاک می‌کند و هزار درجه او را بالا می‌برد. (کامل الزیارات، ص ۱۳۳)
پیامبر اکرم(ص) به زائرین پیاده حسین(ع): از ابتدا عمل را شروع کن.
حسین‌بن‌ثُویر می‌گوید: امام‌صادق( ع) فرمودند: اى حسین! کسى که از منزلش بیرون آید و قصدش زیارت قبر حضرت حسین ابن على(ع) باشد اگر پیاده رود خداوند منّان به هر قدمى که برمىدارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو مىفرماید تا زمانى که به حائر برسد و پس از رسیدن به آن مکان شریف حق تبارک و تعالى او را از رستگاران قرار مىدهد تا وقتى که مراسم و اعمال زیارت را به پایان برساند که در این هنگام او را از فائزین محسوب مىفرماید تا زمانى که اراده مراجعت نماید در این وقت فرشتهاى نزد او آمده و مى‌گوید: رسول خدا(ص) سلام رسانده و به تو مىفرماید: از ابتداء عمل را شروع کن، تمام گناهان گذشتهات آمرزیده شد.
(وسائل الشیعة ج۱۴ ص ۴۳۹ )
برای هر قدم یک حج و یک عمره:
امام صادق(ع): کسى که به امید ثواب و اجر به زیارت حضرت امام حسین(ع) برود نه از روى تکبّر و نخوت و نه ریاء و سمعه گناهانش پاک شده همان طور که جامه با آب پاک و طاهر مىگردد، بنا بر این هیچ آلودگى و لغزش بر او باقى نمىماند و بهر قدمى که برداشته ثواب یک حج به او داده و هر گاه گام و قدمش را از روى زمین بلند مى‌کند ثواب یک عمره دارد. (کامل الزیارات، ص ۱۴۴)
هر قدم معادل قتل در راه خدا:
زائر حسین(ع) با هر قدمی که برمی‌دارد و می‌گذارد، اجر کسی که در راه خدا به خونش آغشته شده است را می‌برد. (بحار الأنوار ج۹۸ ص ۱۶۴)
پیاده روی برای دیدار امام معصوم(ع):
نزد امام باقر(ع) بودم که مردی از سمت خراسان پیاده آمد. پاهایش را بیرون آورد در حالی که پوست انداخته بود. گفت: به خدا قسم چیزی مرا به اینجا نیاورد مگر حب شما اهل بیت(ع). امام باقر(ع) فرمود: به خدا قسم اگر سنگی ما را دوست داشته باشد خدا آن را با ما محشور می‌کند و آیا دین چیزی غیر از محبت است. خداوند می‌فرماید: اگر خدا را دوست دارید مرا (پیامبر را ) اطاعت کنید خدا شما را دوست خواهد داشت و گفت: خدا کسانی را که به سمت آنان (اهل بیت) مهاجرت می‌کند دوست دارد. (تفسیر العیاشی ج۱ ص ۱۶۷)
فضیلت و تاریخچۀ پیاده‌روی پیامبران و امامان پیاده روی بالاترین عبادت:
امام صادق(ع): خداوند متعال عبادت نشده است به کاری بالاتر و پر فضیلت‌تر از پیاده‌روی. (تهذیب الأحکام، ج۵ ص۱۱)
تفاوت ثواب حج پیاده و سواره:
روایت شده است: بنده با چیزی که محبوب‌تر از پیاده روی به سمت خانه کعبه باشد به خدا نزدیک نمی‌شود. یک حج (پیاده) معادل هفتاد حج (سواره) است و کسی که (به جهت کاری) از شترش پیاده شود و قدرى پیاده راه بپیماید خداوند متعال ثواب پیاده شدن تا سوارشدن را برای او می‌نویسد و حجاج اگر بند نعلشات پاره شود خداوند متعال ثواب قدم‌های بین پابرهنه رفتن تا رسیدن به کفش را برای او می‌نویسد. (من لا یحضره الفقیه، ج۲ ص۲۱۸)
حضرت آدم(ع) ۷۰ حج با پای پیاده:
امام رضا(ع) از پدرانش: مردی شامی از امیرالمؤمنین(ع) سؤال کرد حضرت آدم(ع) چند حج به جا آورد؟ فرمود: هفتاد حج پیاده. (عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج۱ ص ۲۴۳)
فضل حج پیاده بر سواره مثل فرق ماه کامل بر ستارگان:
امام باقر(ع) می‌فرماید: ابن عباس می‌گوید: پشیمان نشدم به چیزی که اتفاق افتاد مگر به اینکه پیاده به سمت خانه خدا پیاده نرفتم چون از رسول خدا(ص) شنیدم هر کس حج کند خانه خدا را با پای پیاده خداوند برای او ثواب هفتاد هزار ثوابی که در خانه خودش انجام شده باشد می‌نویسد. کسی پرسید ثواب کارهای خوب در خانه خدا چقدر است؟ حضرت فرمود: هفت میلیون حسنه به حساب می‌آید. و فرمود ثواب حج پیاده بر سواره مثل نور ماه کامل در آسمان است نسبت به بقیه ستارگان. و امام حسین علیه السلام پیاده به حج می‌رفتند در حالی که مرکب ایشان در پشت سر ایشان بود. (المحاسن، ج۱ ص ۷۰)
امام حسن(ع) بیست سفر حج با پای پیاده:
حلبی می‌گوید: از امام صادق(ع) از ثواب پیاده روی پرسیدم: حضرت فرمودند امام حسن(ع) سه مرتبه اموالش را اعم از کفش و پیراهن و پولش را با خدا تقسیم کرد و بیست مرتبه حج پیاده رفت. (وسائل الشیعة ج۱۱ ص۷۸ )
امام حسین(ع) ۲۵ حج باپای پیاده رفتند:
عبدالله بن عبید می گوید: حسین بن علی(ع) بیست و پنج حج پیاده به جای آوردند در صورتى که اسبهاى نیکوئى در کاروان آن بزرگوار بود. (بحار الأنوار، ج۴۳ ص ۳۳۹ )
بیست روز پیاده‌روی امام سجاد(ع):
شیخ مفید در الارشاد: امام زین العابدین با پای پیاده حج رفتند که از مکه تا مدینه ۲۰ روز طول کشید.
عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ أَبِیهِ قَال : «حَجَّ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ ع مَاشِیاً- فَسَارَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنَ الْمَدِینَةِ إِلَى مَکَّةَ.» ( الإرشاد ج۲ ۱۴۴)
آداب زیارت امام حسین(ع) و حال زائر هنگام زیارت:
امام صادق(ع): وقتی به زیارت حسین(ع) می‌روی غمگین و شکسته و اندوهناک و ناراحت و ژولیده و گرفته و گرسنه و تشنه باش که همانا حسین(ع) غمگین و شکسته و اندوهناک و ناراحت و ژولیده و گرفته و گرسنه و تشنه بود و از او حاجاتت را بخواه و برگرد و آنجا را وطن قرار نده.
از مردى که اهل رقّه بود و به وى ابو المضا مىگفتند نقل شده: امام صادق(ع) به من فرمودند: آیا به زیارت قبر ابا عبداللَّه(ع) مىروید؟ عرض کردم: بلى. فرمودند: آیا برای این سفر، سفره‌ها [و غذاهای رنگین] برمی‌دارید؟ عرض کردم: بلى. فرمودند: اگر به زیارت قبور پدران و مادران خود می‌رفتید چنین کارى نمىکنید. وى مى‌گوید: عرض کردم: پس چه چیز بخوریم؟ حضرت فرمودند: نان و شیر. (تهذیب، ج۶، ص۷۵)
با حالتی ژولیده به زیارت بروید:
امام صادق(ع): زیارت بروید بهتر است از اینکه به زیارت نروید و زیارت نروید بهتر است از اینکه به زیارت بروید. راوى مى‌گوید: محضر مبارکش عرض کردم:کمر من را شکستید با این کلام. حضرت فرمودند: به خدا قسم یکى از شما وقتى به زیارت قبر پدرش مىرود غمگین و اندوهناک مىرود ولى به زیارت قبر مطهّر آن حضرت مىروید در حالى که با خود سفره‌ها مىبرید، نه، این طور نباید به زیارت آن جناب بروید بلکه زیارتش کنید با حالى ژولیده و غبارآلود. (کامل الزیارات، ص۱۳۱)
همان گونه که به حج می روید زیارت امام حسین(ع) بروید:
محمّد بن مسلم نقل می‌کند: به امام صادق(ع) عرض کردم: هر گاه به زیارت پدر بزرگوارتان (امام حسین ع) مىرویم آیا به همان هیئت و کیفیّتى که به حج مىرویم باشیم؟ حضرت فرمودند: بلى. عرض کردم: پس آنچه بر حاجى لازم است بر ما نیز است؟ حضرت فرمودند: چه چیزهائى را گفتى؟ عرض کردم: اشیائى را که بر حاجى لازم مىباشد. حضرت فرمودند:
بر تو لازم است که با همراهانت خوش رفتار باشى.
سخن اندک بگوئى و حتى الامکان تکلّم نکنى مگر به خیر.
بر تو لازم است زیاد بیاد خدا باشى.
بر تو لازم است جامه و لباسهایت را نظیف و پاکیزه نگاه دارى.
بر تو لازم است پیش از اینکه به حائر برسى غسل نمائى.
لازم است بر تو که خاشع بوده و زیاد نماز خوانده و بسیار بر محمّد و آل محمّد صلوات بفرستى.
به آنچه از تو نیست و مال دیگرى است احترام گذارده و بر ندارى. (کامل الزیارات، ص۱۳۰)
غمگین، گرسنه، تشنه، ژولیده به زیارت بروید:
امام صادق(ع): وقتی به زیارت حسین(ع) می روی غمگین و شکسته و اندوهناک و ناراحت و ژولیده و گرفته و گرسنه و تشنه باش که همانا حسین(ع) غمگین و شکسته و اندوهناک و ناراحت و ژولیده و گرفته و گرسنه و تشنه بود و از او حاجاتت را بخواه و برگرد و آنجا را وطن قرار نده. (کامل الزیارات، ص ۱۳۱)
سه روز روزه قبل از سفر زیارت و دعاهای هنگام خروج از منزل:
صفوان بن مهران جمال می‌گوید خدمت امام صادق(ع) رفتم و اذن بگیرم برای زیارت مولایمان حسین(ع) پس پرسیدم از ایشان که من چه کارهایی انجام بدهم؟ امام صادق(ع) فرمودند: سه روز روزه بگیر قبل از این که به سفر بروی سپس روز سوم غسل کن و خانواده خود را جمع کن و سپس بگو. بار خدایا من امروز به تو سپردم خودم و اهل و عیالم و مال و فرزندانم و هر که با من راهى دارد حاضرشان باشد یا غایب بار خدایا ما را در حرز خود گیر و نعمتت را از ما باز مگیر و سلب مفرما. بار الها حفظ فرما ما را به حفظ خودت به حفظ ایمان و نگهدار ما باش و آنچه از نعمت و عافیت داریم بر ما دگرگون مساز و بیفزاى بر ما از فضل خود زیرا که ما به تو مشتاقیم آنگاه از منزل خود بیرون برو با حال خشوع و بسیار بگو لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ نیست معبود حقى جز خدا و خدا بزرگتر است و ستایش خدا راست و ثناى خداوند و صلوات بر پیغمبر و آل او صلوات الله علیهم بفرست و راه بیفت به آرامى و وقار. (مصباح المتهجد، ج۲ ص ۷۱۷)
فضیلت زمین کربلا “کربلا بهترین جای بهشت”:
امام باقر(ع): خداوند متعال بیست و چهار هزار سال قبل از اینکه کعبه را خلق کند زمین کربلا را خلق کرد و آن را مقدس و مبارک‌تر از کعبه کرد. و قبل از اینکه خداوند جهان را خلق کند مقدس و مبارک بود و هنوز نیز همان‌گونه است تا اینکه آن را بهترین خاک در بهشت قرار می‌دهد و بهترین منزل و مسکنی که در آن اولیائش را در بهشت ساکن می‌کند قرار خواهد داد. (کامل الزیارات، ص ۲۶۸)
فضیلت و برتری زمین کربلا به زمین مکه:
امام صادق(ع): زمین کعبه در مقام مفاخرت گفت: کدام زمین مثل من است، و حال آنکه خداوند خانهاش را بر پشت من بنا کرده و مردم از هر راه دورى متوجه من مىشوند، و حرم خدا و مأمن قرار داده شدهام؟ خداوند متعال به سویش وحى کرد و فرمود: بس کن و آرام بگیر، به عزّت و جلال خودم قسم آنچه را که تو براى خود فضیلت مىدانى در قیاس با فضیلتى که به زمین کربلاء اعطاء نمودهام همچون قطرهاى است نسبت به آب دریا که سوزنى را در آن فرو برند و آن قطره را با خود بر دارد، و اساسا اگر خاک کربلاء نبود این فضیلت براى تو نبود و نیز اگر نبود آنچه که این خاک آن را در بر دارد تو را نمىآفریدم و بیتى را که تو به آن افتخار مىکنى خلق نمىکردم بنا بر این آرام بگیر و ساکت باش و متواضع و خوار و نرم باش و نسبت به زمین کربلا استنکاف و استکبار و طغیانى از خود نشان مده و الّا تو را فرو برده و در آتش جهنّم قرارت مىدهم. (کامل الزیارات، ص ۲۶۷)
فضیلت زمین کربلا بر مکه:
خداوند ۲۴هزار سال قبل از اینکه زمین کعبه را خلق کند و آن را حرم قرار دهد، زمین کربلا را آفرید و آن را حرم امن و مبارک گرداند. و هرگاه خداوند بخواهد زمین را بلرزاند(کنایه از قیامت)، زمین کربلا را همراه خاکش در حالى که نورانى و شفّاف هست بالا برده و آن را در برترین باغهاى بهشت قرار داده و بهترین مسکن در آنجا مىگردانش. و ساکن نمىشود در آن مگر انبیاء و مرسلین (ساکن نمىشود در آن مگر رسولان اولوالعزم). این زمین بین باغهاى بهشت مىدرخشد همانطور که ستاره درخشنده بین ستارگان نورفشانى مىنماید. شدت نور این زمین چشمهاى اهل بهشت را تار مى‌کند. و با صدائى بلند مى‌گوید: من زمین مقدّس و طیّب و پاکیزه و مبارکى هستم که سید الشهداء و سرور جوانان اهل بهشت را در خود دارم. (کامل الزیارات، ص۲۶۸)
امام هادی(ع) و طلب دعا زیر حائر حسینی:
ابوهاشم جعفری می‌گوید بر امام هادی(ع) وارد شدم در حالی که حضرت تبدار و بیمار بودند به من فرمودند: اى ابا هاشم شخصى از دوستان ما را به حائر بفرست تا برایم دعاء کند، از نزد آن حضرت بیرون آمدم در این هنگام با على بن بلال مواجه شدم فرموده حضرت را برایش بازگو نموده و از وى راجع به شخصى که حضرت فرمودهاند درخواست کرده و جویا شدم.
على بن بلال گفت: شنیدم و اطاعت مىکنم ولى مىگویم: حضرت خودشان از حائر افضل و برتر هستند زیرا ایشان به منزله کسى است که در حائر مىباشد (یعنى حضرت سیدالشهداء) و دعاء آن جناب براى خودشان افضل و برتر است از دعاء من براى ایشان در حائر. من محضر امام علیه‌السّلام مشرف شده و حرف على بن بلال را خدمتش عرض کردم، حضرت به من فرمودند: به او بگو: رسول خدا از بیت و حجر الاسود افضل بودند ولى در عین حال دور بیت طواف مىکرده و حجر را استلام مىفرمودند، خداوند متعال بقاع و مواضعى دارد که مىخواهد در آن جاها خوانده شود تا دعاء، دعاکننده را مستجاب فرماید و حائر از جمله این مواضع مىباشد. (کامل الزیارات، ص ۲۷۴)
روایت متناسب با جمله امام: “راه قدس از کربلا می‌گذرد”:
امام صادق(ع): غاضریّه (کربلا) تربتى است از بیت المقدس. (کامل الزیارات، ص ۲۶۹)
