میلاد حضرت امام حسن مجتبى ع
در این روز (سال دوم و به قول بعضى سال سوم هجرى) تولد با سعادت حضرت مجتبى علیه السلام واقع شد و روز هفتم او، جبرییل براى تهنیت بر پیغمبر نازل گردید و امر کرد که او را نام و کنّیت بگذارد و سرش را بتراشد و عقیقه از براى او بکشد و گوشش را سوراخ کند”2″ و روایت است که امام حسن(ع) از سر تا به سینه، به حضرت رسول(ص)شبیه بوده. و شیخ مفید فرموده که تولد امام محمد تقى (ع) نیز در این روز بوده، لکن مشهور دهم رجب است . به هر حال روز بسیار شریفى است و صدقات و مبرات در آن فضیلت بسیار دارد”3″ و در این روز سنه 3ه، حضرت رسول (ص) تزویج فرمود زینب بنت خزیمه را و او از پیش زوجه عبیدة بن الحارث بوده که در بدر شهید شد و مدت هشت ماه در خانه رسول خدا(ص) بود و در ربیع الاخر وفات کرد و او را (امّ المساکین) می گفتند”4″ به جهت کثرت شفقت و ترحم و اطعام او بر مساکین .
و در این روز سنه 6ه، حضرت امام حسین (ع) مسلم را به جانب کوفه روانه کرد و کاغذهای کوفیان را جواب فرمود و در آن نوشت که فرستادم به سوى شما برادر و پسر عمّ ثقه اهل بیت خویش مسلم بن عقیل را. پس اگر او بنویسد به سوى من که مجتمع شده است راى عقلا و دانایان و اشراف شما بر آنچه در نامه ها درج کرده اید، همانا بزودى بسوى شما خواهم آمد، انشاء الله.
و در این روز سنه 383ه، فاضل ادیب و شاعر متبحّر لبیب ابوبکر خوارزمى محمد بن العباس در نیشابور وفات کرد و او همان است که وقتى خواست بر صاحب ابن عباد وارد شود، به حاجب گفت که بجانب صاحب بگو که یکى از ادبا اذن بار می طلبد. صاحب پیغام داد که من قرار داده ام که اذن ندهم به ادیبى که بیست هزار شعر از دواوین عرب از حفظ نداشته باشد. ابوبکر جواب داد که این مقدار شعر از نظم مردان میخواهى یا از نظم زنان . چون این جواب به صاحب رسید، دانست که ابوبکر است، او را اذن داد و با وى انس گرفت”5″ و بواسطه صاحب برعضدالدوله وارد شد و مرتبه رفیعى پیدا کرد، لکن در آخر امر، کفران نعمت صاحب نمود و او را هجو کرد و بعد از چندى وفات نمود چون خبر هجو و خبر فوت ابوبکر به صاحب رسید ، این شعر بگفت :
اقول لربک من خراسان قابلا***امامات خوارزمیکم قیل لى نعم
فقلت اکتبوا بالجص من فوق قبره***الا لعن الرحمن من کفر النعم “6”
و این ابوبکر پسر خواهر (محمد بن جریر طبرى) است و کلمات علما در تعیین این طبرى مختلف است که آیا طبرى مورخ شافعى است و یا طبرى امامى و مقامى را جاى بسط نیست .
و این ابوبکر از مورّخین عظام و صاحب رسایلى است که در مصر و استانبول طبع شده است و از جمله آنها، رقعه ای است که به اهل نیشابور نوشته و فهرست مظالم تیمیه و عدویّه و امویّه و عباسیّه قرار داده و آن رقعه را به عینه محقّق ادیب جناب حاجى میرزا ابوالفضل در اواخر (شفاء الصدور) ایراد فرموده.
“2-مسالک الافهام،ج8،ص400.
3-مسار الشیعه،ص24.
4-بحار الانوار،ج20،ص12.
5-سیر اعلام النبلاء،ج16،ص526.
6-الانساب,ج4,ص45”
